به نقل از سی ان ان، با گذشت بیش از سه سال از خروج جو بایدن از کاخ سفید، دونالد ترامپ همچنان رئیسجمهور سابق را در مرکز حملات سیاسی خود قرار داده و تقریباً هیچ ظهور عمومیای بدون اشاره به «تقصیرهای بایدن» انجام نمیدهد. ترامپ در هر بحران، از اقتصاد و مهاجرت گرفته تا سیاست خارجی، تلاش میکند مسئولیت مشکلات امروز دولت خود را متوجه رئیسجمهور پیشین کند؛ رویکردی که نشان از وسواس شخصی و سیاسی او نسبت به بایدن دارد.
ترامپ در روزهای اخیر بار دیگر این الگو را تکرار کرد و در سخنرانی افتتاحیه طرح ۱۲ میلیارد دلاری حمایت از کشاورزان، مدعی شد «آشفتگی کامل از دولت بایدن به ارث رسیده است»، در حالی که بخش مهمی از مشکلات بخش کشاورزی به جنگ تجاری دوران خود ترامپ با چین بازمیگردد. این مدل سرزنشگری تقریباً در تمام حوزهها تکرار میشود: از استانداردهای سوخت که ترامپ لغو آنها را به گردن دولت قبلی میاندازد تا جنگ اوکراین که ادعا میکند «اگر او رئیسجمهور بود، هرگز آغاز نمیشد.» حتی در موضوع تورم، ترامپ با وجود شواهد خلاف، مدعی شده «بدترین تورم تاریخ را به ارث برده است»؛ ادعایی که واقعیتهای اقتصادی از آن حمایت نمیکنند.
ترامپ همچنین در ماجرای تیراندازی اخیر علیه دو عضو گارد ملی در واشنگتن، انگشت اتهام را به سمت بایدن گرفت و خروج آمریکا از افغانستان را عامل این حادثه دانست، در حالی که فرد مهاجم در دوره ریاستجمهوری خود ترامپ پناهندگی گرفته بود. او حتی انتقادها از تصمیم به عفو رئیسجمهور سابق هندوراس—که اکنون به جرم قاچاق مواد مخدر به ۴۵ سال زندان محکوم شده—را «توطئه بایدن» معرفی کرد.
بخش مهمی از تمرکز ترامپ بر بایدن، چاشنی شخصی دارد. او بارها توانایی جسمی و ذهنی بایدن را به سخره گرفته و حتی در برابر حضار، عملکرد ۹۰ ساله گری پلیر را با ضعف جسمی رئیسجمهور سابق مقایسه کرده است. این در حالی است که خود ترامپ نیز ۷۹ ساله است و به رغم اصرار بر «سلامت فوقالعاده»، نشانههای فرسودگی ناشی از سن در او نیز دیده میشود.
با وجود این حملات، چالش اصلی ترامپ این است که اکنون خود او در قدرت است و رأیدهندگان او را مسئول وضعیت فعلی کشور میدانند. تعرفههای جدید، هزینههای مصرفکننده را افزایش داده و تردید دولت او در حمایت نظامی از اوکراین، پیامدهای ژئوپلیتیک قابلتوجهی به همراه داشته است. در چنین شرایطی، استراتژی قدیمی «سرزنش رئیسجمهور قبلی» دیگر کارایی گذشته را ندارد. نظرسنجیهای اخیر نشان میدهد اکثریت آمریکاییها ترامپ را مسئول مشکلات اقتصادی کنونی میدانند و محبوبیت او به حدود ۳۹ درصد رسیده است؛ رقمی که بیانگر نارضایتی عمومی از عملکرد دولت فعلی است.
تجربه سیاسی آمریکا نشان میدهد مقصر دانستن سلف، روشی قدیمی است و رؤسای جمهور پیشین از باراک اوباما تا بایدن نیز از این ابزار استفاده کردهاند. اما تفاوت این بار در آن است که ترامپ با وجود وعده «فقط من میتوانم اوضاع را درست کنم» اکنون با پیامدهای سیاستهای خود روبهروست و رأیدهندگانی که امروز با واقعیتهای اقتصادی و اجتماعی دستوپنجه نرم میکنند، کمتر پذیرای این استراتژی هستند.